το άλλοθι

Κι αν είμαι διστακτικός στις μεγάλες ιδέες

είναι γιατί στη φωλιά μου τριγύρω
ζέχνουν απομεινάρια πρόσφατων φόνων
(και δε βλέπω κανέναν προφανή λόγο
να μου εμπιστευτεί κανείς έναν παράδεισο)

Είναι που έρχεστε και σεις κάθε νυχτιά

καρτέρι να στήσετε
σε ανθρώπους και πλάσματα...

Προτού για τα καλά ξημερώσει
κρατώντας στους ώμους λαγούς, ζαρκάδια
ανθρώπινα κομμένα κεφάλια
επιστρέφετε χαρούμενοι
από την ήττα τόσων πλασμάτων
πέφτετε θριαμβευτές στα κρεβάτια σας
χωρίς τίποτα να θυμάστε το πρωί
(κι ας βρίσκετε μέσα στις τσέπες σας
δάχτυλα κομμένα με αστραφτερά δαχτυλίδια
επιδόματα που δε σας ανήκουν
και στα ψυγεία σας μέσα
κεφάλια, γδαρμένες νυφίτσες
σακκούλες με διαμελισμένα έμβρυα...)

Λοιπόν, με λήθη πλένεστε
στους νεροχύτες το πρωί
ενδύεστε ξανά με υποκρισία
και πάτε να χτίσετε το άλλοθι
να διδάξετε ηθική
και καλοσύνη να διδάξετε
αφρίζοντας κατά του ρατσισμού
-μπορεί να γράφετε και ποίηση
ηχηροί ανθρωπιστές
οχληροί  δικαιοφόροι!..

(Γι΄αυτό φωνάζω εδώ και καιρό...

Η απόφαση για έναν καλύτερο κόσμο

δε θα είναι μια απόφαση μεταξύ ΄΄καλών και ΄΄κακών΄΄

αλλά μια απόφαση μεταξύ...

εν επιγνώσει κλεπτών και δολοφόνων)

2014