Ο εμπτυσμός της Τιμοκλείας

Σαν έχασαν τη μάχη οι Θηβαίοι
και οι εχθροί επέπεσαν, σφήκες στην πόλη
στης Τιμοκλείας το σπίτι, άγριοι Θράκες
αφού τη βίασαν, την παίδεψαν για θησαυρούς...
Τότε η άξια Θηβαία, τον αρχηγό ξεμοναχιάζοντας
παρέσυρε σε σκοτεινό πηγάδι... ''εδώ!'' του είπε
μα καθώς εκείνος έσκυψε να δει, έσπρωξε τον άπληστο
και πέτρες ρίχνοντας από ψηλά, τον σκότωσε...

.................

Με αγέρωχη περπατησιά
σε θυμωμένους ανάμεσα στρατιώτες
και βλέμμα άφοβο η Τιμοκλεία
στάθηκε μπροστά στον βασιλιά, για τιμωρία...

-Είμαι η αδερφή του γενναίου Θεαγένη
του στρατηγού που τον πατέρα σου
με σθένος στη Χαιρώνεια πολέμησε
κι ένδοξα έπεσε για τη τιμή της Θήβας...
Μα εσύ, ντροπή των βασιλέων
την πόλη μου τη ρήμαξες
της Θήβας όλος ο ανθός, βορά στα όρνια
μύρισε στους δρόμους τους καπνούς
άκου τους θρήνους γυναικών, τα ουρλιαχτά
των κοριτσιών που κυνηγούν οι βάρβαροι στρατιώτες
τη θλίψη δες αυτών που παν στα σκλαβοπάζαρα...
Σε  φτύνω Αλέξανδρε και με τα νύχια τούτα
αν δεν κρυβόσουν πίσω από φρουρούς

θα σ' έγδερνα κι αν γλίτωνα από δω

αετούς τους γιους θα ανάθρεφα
σαν ποντικό να σε ξεσκίσουν!...

Και λέγοντας αυτά η Τιμοκλεία, έφτυσε τον Αλέξανδρο
''βίαιον εμπτυσμόν...'' λέγει ο συγγραφεύς

στο πρόσωπο του πορθητού... που όμως διέταξε 

να μην πειράξει ουδείς την Τιμοκλεία

τη σπουδαία γυναίκα, παρά στο σπίτι του Πινδάρου 

με τα τέκνα της, αμέσως να μεταφερθούν...

''Δεν εννοήσατε όμως ακριβώς
ποιος είναι ο Αλέξανδρος!''
λένε πως είπε ο βασιλεύς
το πρόσωπο σκουπίζοντας...

(Δεκ 2014)

το άλλοθι

Κι αν είμαι διστακτικός στις μεγάλες ιδέες

είναι γιατί στη φωλιά μου τριγύρω
ζέχνουν απομεινάρια πρόσφατων φόνων
(και δε βλέπω κανέναν προφανή λόγο
να μου εμπιστευτεί κανείς έναν παράδεισο)

Είναι που έρχεστε και σεις κάθε νυχτιά

καρτέρι να στήσετε
σε ανθρώπους και πλάσματα...

Προτού για τα καλά ξημερώσει
κρατώντας στους ώμους λαγούς, ζαρκάδια
ανθρώπινα κομμένα κεφάλια
επιστρέφετε χαρούμενοι
από την ήττα τόσων πλασμάτων
πέφτετε θριαμβευτές στα κρεβάτια σας
χωρίς τίποτα να θυμάστε το πρωί
(κι ας βρίσκετε μέσα στις τσέπες σας
δάχτυλα κομμένα με αστραφτερά δαχτυλίδια
επιδόματα που δε σας ανήκουν
και στα ψυγεία σας μέσα
κεφάλια, γδαρμένες νυφίτσες
σακκούλες με διαμελισμένα έμβρυα...)

Λοιπόν, με λήθη πλένεστε
στους νεροχύτες το πρωί
ενδύεστε ξανά με υποκρισία
και πάτε να χτίσετε το άλλοθι
να διδάξετε ηθική
και καλοσύνη να διδάξετε
αφρίζοντας κατά του ρατσισμού
-μπορεί να γράφετε και ποίηση
ηχηροί ανθρωπιστές
οχληροί  δικαιοφόροι!..

(Γι΄αυτό φωνάζω εδώ και καιρό...

Η απόφαση για έναν καλύτερο κόσμο

δε θα είναι μια απόφαση μεταξύ ΄΄καλών και ΄΄κακών΄΄

αλλά μια απόφαση μεταξύ...

εν επιγνώσει κλεπτών και δολοφόνων)

2014