Ο εμπτυσμός της Τιμοκλείας

Σαν έχασαν τη μάχη οι Θηβαίοι
και οι εχθροί επέπεσαν, σφήκες στην πόλη
στης Τιμοκλείας το σπίτι, άγριοι Θράκες
αφού τη βίασαν, την παίδεψαν για θησαυρούς...
Τότε η άξια Θηβαία, τον αρχηγό ξεμοναχιάζοντας
παρέσυρε σε σκοτεινό πηγάδι... ''εδώ!'' του είπε
μα καθώς εκείνος έσκυψε να δει, έσπρωξε τον άπληστο
και πέτρες ρίχνοντας από ψηλά, τον σκότωσε...

.................

Με αγέρωχη περπατησιά
σε θυμωμένους ανάμεσα στρατιώτες
και βλέμμα άφοβο η Τιμοκλεία
στάθηκε μπροστά στον βασιλιά, για τιμωρία...

-Είμαι η αδερφή του γενναίου Θεαγένη
του στρατηγού που τον πατέρα σου
με σθένος στη Χαιρώνεια πολέμησε
κι ένδοξα έπεσε για τη τιμή της Θήβας...
Μα εσύ, ντροπή των βασιλέων
την πόλη μου τη ρήμαξες
της Θήβας όλος ο ανθός, βορά στα όρνια
μύρισε στους δρόμους τους καπνούς
άκου τους θρήνους γυναικών, τα ουρλιαχτά
των κοριτσιών που κυνηγούν οι βάρβαροι στρατιώτες
τη θλίψη δες αυτών που παν στα σκλαβοπάζαρα...
Σε  φτύνω Αλέξανδρε και με τα νύχια τούτα
αν δεν κρυβόσουν πίσω από φρουρούς

θα σ' έγδερνα κι αν γλίτωνα από δω

αετούς τους γιους θα ανάθρεφα
σαν ποντικό να σε ξεσκίσουν!...

Και λέγοντας αυτά η Τιμοκλεία, έφτυσε τον Αλέξανδρο
''βίαιον εμπτυσμόν...'' λέγει ο συγγραφεύς

στο πρόσωπο του πορθητού... που όμως διέταξε 

να μην πειράξει ουδείς την Τιμοκλεία

τη σπουδαία γυναίκα, παρά στο σπίτι του Πινδάρου 

με τα τέκνα της, αμέσως να μεταφερθούν...

''Δεν εννοήσατε όμως ακριβώς
ποιος είναι ο Αλέξανδρος!''
λένε πως είπε ο βασιλεύς
το πρόσωπο σκουπίζοντας...

(Δεκ 2014)