Τα χωριά που πεθαίνουν...

-στη Γαρυφαλλιά-

Εκεί, βρέχει μόνο τη νύχτα
σα να ντρέπεται να βρέξει στο φως

σα να μη θέλει να χάσει ο ήλιος

την ευωχία της θλίψης...

 
Δεν ακούγεται σ΄αυτά 

τα χωριά, κλάμα μωρού
γάμου τραγούδι...
κουράστηκαν να κουβαλούν

νεκρούς, στα κυπαρίσσια...
 
Έμειναν τόσοι λίγοι...
Βαριοί, σαν  αγάλματα τώρα
βουλιαγμένοι στη θύμηση

καρτερούν την καμπάνα 

της επόμενης απουσίας...