Ρίζες

Και μούλεγες πάντα
πως το χειρότερο θάναι
το νάμαστε αυτόνομοι
πεπερασμένοι...
χωρίς την υπόνοια

πως ρίζες ήμαστε, αθάνατου δέντρου
που τρέφεται απ' τις οδύνες μας
ανθίζει απ' τα αναφιλητά μας

και καρπίζει, ολοένα καρπίζει
μες στην αόρατη άνοιξη...