Στον Ίωνα Δραγούμη

 

Τα δέντρα τα υψηλά, όσοι ζηλεύουνε
και διατάζουνε κρυφά τους ξυλοκόπους
να τα κόψουν...
με αίμα ποτίζουνε τη γη

και αν σκεπάζουν οι φονιάδες το κακό
με ατιμιές, με φρύγανα και φύλλα
και τρέχουν στις φωλιές τους 
να κρυφτούν, σα μαύρα φίδια
τους ξέρουμε δα...
(με τα ονόματά τους 
τα μεγάλα και μικρά)...

Δειλοί και μοχθηροί
όσοι σκοτώνουν 
τέτοια δέντρα...

Μα εκεί που πέφτουν
σαν φάροι ορθώνονται ξανά
όπου ακόμη και τη νύχτα την κακιά
-που η φωτιά κι η προδοσιά λυσομανά-
εκείνοι φωτίζουν την ελπίδα...

Την προσμονή φωτίζουν μιας αυγής 
που λέξεις όπως... "δίκιο"

"γκοβέρνο"... "λευτεριά"
δε θάναι ψέμα...

1 Αυγούστου 2024