Λέαινα

Αγέρωχη και μελαγχολική
πανέμορφη, η λέαινά μου
μια καστανόξανθη απειλή.
Aιθέρια στο μαύρο φόρεμα
κι απόκοσμη 

-σα ξάφνου να ξεπήδησε

στης πόλης το φανάρι
μεσ' από ποίημα του Μπωντλαίρ-
κισσοί στα πόδια τα χυτά
υπέροχα σανδάλια

.............................

Στητή...

ελαφροπάτητη στις φυλλωσιές
και ευωδιές της νύχτας

καραδοκεί ηδύπαθη και απειλεί 

-με πόθου στεναγμούς, με μυστικά

με χάδια και αναπαμούς

και μια πλεξούδα όνειρο
που ανέμελα πλέκει στα μαλλιά-
μια για πάντα την καρδιά μου
να σπαράξει η λέαινά μου
απειλεί...