-Νεκροί, πικρά της μοίρας λάφυρα
λευκού ή μαύρου πεπρωμένου-
Μυστικός Δείπνος
Σιμά στις φορτωμένες, της Τιθορέας κερασιές
μία σπηλιά παντέρμη
την κατοικούνε πια μονάχα αετοί
μα αν πας μεσάνυχτα, κρυφά... την κρύα ώρα
η τελευταία χαρά, σα δείπνος μυστικός...
Φωτιές, χοροί, νταούλια και φωνές...
"Ο Πανουργιάς βαφτίζει του Λυσσαίου το παιδί!
Και η μικρή του αδερφή παντρεύεται
με τον τρελό Τρελόνι!''
Η σταύρωση
Μεσάνυχτα και τ' όνειρο κακό
βαριές ανάσες στα σκαλιά
βρισιές και ποδοβολητά
έρχοντ' οι δήμιοι... (ξυπνά)
αφιονισμένοι...
-Ξέρω γιατ' ήρθατε!Λύστε μου μωρέ το ένα χέρι!
Τέσσερις τον χτυπούν
με στόμια όπλων, πέτρες και γροθιές
τον βρίζουν, φτύνουν, τον τραβούν...
-Καλά αυτοί, μα εσύ γιατί ρε Γιάννη;
Τα κρεμαστά του στρίβουν... λέοντα
μουγκρητό, τόνε τελειώνουν
κι αναχωρούν αθόρυβα
μες στης νυχτιάς το ψιλοβρόχι
σα δράκοι που μόλις άγιο σκότωσαν
κι από την κούλια την ψηλή
τον ρίξανε στα βράχια...
Ανάληψη
Μέσα στα τρεχούμενα
του Παρνασσού νερά
αστράφτει ένα ξίφος ορθωτό
που βγαίνει από το μαύρο του κορμί
με τα σχισμένα χείλη
σα νέμεση κι υψώνεται και καρτερεί
το χέρι που θα πιάσει πάλι τη λαβή
το αδικαίωτο να δικαιώσει...
15/3/2019
