Μακρινή και πύρινη
μα απ' τη μάσκα πίσω των νεφών
λουλούδι
Αγάπη μυστική
που χαμηλά γλιστράς σα χέλι
αφρό μη δεις
Κάτω από φως χρυσό σε πολεμώ
και υποφέρω
να σε φαντάζομαι στα βάθη τα κρυφά
φωνή ιδρωμένη...
λαχανιασμένο σώμα
κι η μάσκα αστραφτερή στο πάτωμα
με σκόρπια ρούχα...
θολό το βλέμμα
κι οι ώμοι σου γυμνοί
κι οι ώμοι σου ναυαγισμένοι
σα της Κίχλης τα κατάρτια...
να καρτερούν οι ώμοι σου φιλιά
ν' αποκαθίσουν πάνω τους
σα κουρασμένοι γλάροι...
(2000)
Από τη συλλογή "μαθητεία''
