Στον Περικλή Γιαννόπουλο

Γυμνός, σε άλογο λευκό
στη θάλασσα εισχωρείς περήφανος
ανένδοτος, γεμάτος φως
-που όσο επιμένεις να βυθίζεσαι
τόσο τυφλώνει-

κι αντί...
μετά του πιστολιού τον κρότο
πλάι να γείρεις πέφτοντας...
φτερά στους ώμους σου
αστράφτουν μονομιάς
που απλώνουνται θαμβωτικά
με σπαρταρίσματα, καθώς
την πτήση δοκιμάζουν
για εκεί που ανήκεις
στο απέραντο!...
μ’ όλους μαζί τους εκλεκτούς...

μακριά απ' την πόλη αυτήν τη μίζερη
που οι ζωντανοί -με τρύπες κόκκινες
καταμεσής του στήθους-
ποδοπατούν των λόγων σου
την απλωμένη γύρη

ωχροί και άβουλοι
ωσάν πνιγμένοι...



27 Ιουλίου 2012

φιλί

Μελάτο σύκο ανάμεσα στα στόματα
των κορμιών ο Άυγουστος γινώνει
είναι η αρχαία πείνα
τα χείλη μυστικά σιμώνει
προς τον καρπό, που ξάφνου χάνεται
και χείλη ακουμπούν
αντί γι' αυτόν
τα χείλη


2000

Φεγγοβολιά

Φεγγοβολιά στη νύχτα μου
πώς ν’ αφεθώ στον άνεμο
και την αδίσταχτη φωτιά που με προστάζει
καπνός ο εαυτός μου
χάνεται αψηλάφητος κι αλλάζει
καθώς μια χίμαιρα
με όλες τις ευχές
και μ’ όλες τις κατάρες με προετοιμάζει
γι’ άλλο ταξίδι ονειρευτό
γιατί με σένα την Ιθάκη μου ζυγιάζει